Βισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Έπειτα από 8 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τους Δημοκρατικούς, είχαμε συνηθίσει τις πολιτικές των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, ξέραμε ότι με την Ελλάδα δεν ασχολούνται και πάρα πολύ, εκτός κι αν πρόκειται για θέματα όπως οι αγωγοί πετρελαίου, το προσφυγικό και η τρομοκρατία. Θα συνεχιστεί αυτή η πολιτική και επί εποχής Trump;
Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μπορέσει κανείς να κάνει τις οποιεσδήποτε προβλέψεις. Άλλωστε, στο παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι η γραφειοκρατία στις μεγάλες χώρες έχει μεγαλύτερη ισχύ από τα πρόσωπα. Δε μπορεί όμως κάποιος να παραβλέψει το γεγονός ότι ο Trump ως υποψήφιος είχε χρησιμοποιήσει σκληρή γλώσσα έναντι των ισλαμιστών. Άραγε θα θεωρήσει η Αμερική και ο δυτικός κόσμος ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο τείχος έναντι του ισλαμικού κόσμου ή θα εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως αποθήκη ψυχών; Είναι δύο τελείως διαφορετικές μεταξύ τους καταστάσεις.
Οι εμπορικές σχέσεις με την Κίνα είναι ένα ακόμη κρίσιμο θέμα. Θα ξεκινήσει ο Πρόεδρος Trump έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα και τι επιπτώσεις μπορεί αυτό να έχει; Την ίδια ώρα που η Κίνα πουλάει φθηνά προϊόντα σε όλο τον κόσμο, και φυσικά και στις ΗΠΑ, την ίδια ώρα ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους αμερικανικών ομολόγων.
Ένα ακόμη κρίσιμο ερώτημα είναι εάν οι Αμερικανοί με Πρόεδρο τον Trump θα κινηθούν πιο γρήγορα στην λογική προς τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους και ποιες τελικά θα μπορούν να είναι οι επιπτώσεις για τη χώρα μας από την αντίδραση της Τουρκίας. Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα όμως είναι τι ακριβώς σημαίνει η εκλογή Trump για τις αμερικανορωσικές σχέσεις. Στη Μόσχα πανηγυρίζουν και όχι άδικα, καθώς ο Trump έχει μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για τον Πρόεδρο Putin. Μέχρι χθες ο αμερικανικός παράγοντας περιόριζε, όπου μπορούσε, τη ρωσική πολιτική επέκτασης σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Θα αλλάξει αυτή η πολιτική;
Η Marine Le Pen έστειλε ήδη συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Trump για την εκλογική του νίκη. Αυτός και μόνο είναι ένας σοβαρός λόγος για να πάθουν νευρική κρίση στο Βερολίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ίσως επειδή βλέπουν ότι το ρεύμα της ξενοφοβίας και της αντίθεσης στην παγκοσμιοποίηση κερδίζει έδαφος μεταξύ των απλών ανθρώπων και ότι έτσι μπορεί να συμβεί σύντομα και στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες αυτό που συνέβη χθες στις ΗΠΑ.
Από την άλλη πλευρά θυμόμαστε τα σχόλια που είχαν γίνει όταν είχες αναλάβει Πρόεδρος ο Ronald Reagan. «Παλιάτσο» τον ανεβάζανε, «παλιάτσο» τον κατεβάζανε. Ο «παλιάτσος», όμως, αποδείχθηκε ο καλύτερος μεταπολεμικός Πρόεδρος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ο Πρόεδρος που έδωσε τη νίκη στον δυτικό κόσμο έναντι της παραπαίουσας τότε Σοβιετικής Ένωσης στη διάρκεια το Ψυχρού Πολέμου.
Αυτή τη στιγμή είναι ιεροσυλία να ισχυριστεί κανείς το ίδιο και για τον Trump. Είναι πολύ νωρίς. Το καλύτερο είναι να περιμένει κανείς σαφή δείγματα γραφής. Όχι από τα προεκλογικά μπαλκόνια, αλλά πλέον από το Λευκό Οίκο. Ο κόσμος μας δεν είναι ο ίδιος που ήταν χθες. Αλλά αυτό συμβαίνει κάθε μέρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα οικονομικά κέντρα εξουσίας παίρνουν εδώ και καιρό ένα επίμονο μήνυμα. Στο λαό δεν αρέσει ο νέος κόσμος που έχουν δημιουργήσει.
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου