ΦΑΕ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΒΕΛΑΖΕ : Ολη η αλήθεια για το ψωμί από αλεύρι ζέας

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι φούρνοι παράγουν ψωμί, παξιμάδια, κουλούρια, ακόμα και ζυμαρικά από αλεύρι ζέας. Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά γνωστά στον άνθρωπο. Αναφέρεται και ως Ζειά και ορισμένες φορές μπλέκεται με το γερμανικό Dinkel ή την σίκαλη, ακόμα και με το καλαμπόκι, αφού ή λέξη ζέα (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου.
Το δίκοκκο σιτάρι (Triticum dicoccum) ή ζέα δηλαδή παρέμενε για χιλιάδες χρόνια και το κυριότερο δημητριακό για τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής όπου ονομαζόταν aja ή Emmer και χρησιμοποιούνταν και ως ζωοτροφή.

Ο πρώην πρόεδρος του ΕΦΕΤ Νίκος Κατσαρός γράφει πως αναφορά στην καλλιέργεια αυτού του δημητριακού στην Λακωνία κάνει ο Όμηρος «...ζειαί τ' ηδ' ευρυφανές κρι λευκόν» αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά 32 «ο σίτος όμως και η ζέα δεν εκτυπήθησαν διότι ήταν όψιμα» [έξοδος 9: 32,32]. Ο Ηρόδοτος (5ος αιώνας π.χ.) ο γιατρός Γαληνός (2ος αιώνας π.χ.), ο Θεόφραστος (4ος αιώνας π.χ.) αλλά και ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.χ.) αναφέρονταν στην κατανάλωση της ζέας από Έλληνες, Αιγύπτιους, Ρωμαίους και την χρήση της ως ζωοτροφή. Ακόμη αναφέρεται και ότι ο Μ. Αλέξανδρος έδινε στους στρατιώτες του ψωμί από αλεύρι ζέας.


Το δημητριακό ζέα έχει τις ίδιες θερμίδες με τις υπόλοιπες ποικιλίες σιταριού, παρά τις όποιες διαφορές σε θρεπτικά συστατικά. Το σιτάρι ζέας που εγκαταλείφθηκε από εμάς σταδιακά από την δεκαετία του '20 επανέρχεται σήμερα ως εισαγόμενο στάρι ζέας κυρίως από την Γερμανία. Τα πέντε τελευταία χρόνια άρχισε ν' ανθίζει η καλλιέργεια σπόρων ζέας στην Πελοπόννησο, την Θεσσαλία, την Β. Ελλάδα και αλλού. Χρειάζεται βέβαια πολύ νερό και προσοχή στο άλεσμα αλλά οι καλλιεργητές είναι μέχρι σήμερα ικανοποιημένοι.

Το στάρι ζέας πέρα από όσα αναφέρθηκαν έχει πολύ καλή γεύση και είναι εύπεπτο. Ο καταναλωτής αναζητά ποιοτικά προϊόντα και το αλεύρι ζέας παράγει ένα εξαιρετικά εύγευστο και εύπεπτο προϊόν, γι' αυτό και κερδίζει συνεχώς στην ελληνική αγορά. Με την αύξηση της κατανάλωσης του αλεύρου ζέας και της καλλιέργειας της ζέας μειώνονται ήδη και οι τιμές του.

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος θυμάται μια ελάχιστα γνωστή ιστορία οικονομικών και όχι μόνο διατροφικών συμφερόντων, με πρωτεργάτη και πέτρα του σκανδάλου έναν εθνάρχη στο απυρόβλητο και στόχο (;) την αποβλάκωση των Ελλήνων.

Ό,τι και να νομίζεις πως ξέρεις για τα οφέλη του σιταριού, ή μάλλον του αλευριού από σιτάρι που δημιουργεί το βασικό προϊόν της διατροφής σου, δηλαδή το ψωμί, είναι ένα μεγάλο ψέμα. Για έναν πολύ απλό λόγο: Ναι μεν το ευλογημένο αρτοποίημα είναι από τα αρχαία χρόνια κυρίαρχο στοιχείο του τραπεζιού. Όμως το ψωμί που τρως σήμερα, είναι αυτό που στην αρχαία Ελλάδα τρώγανε τα ζώα.

Αλήθεια ή μύθος; Για όλα τα παραπάνω στο διαδίκτυο υπάρχουν πλήθος αντικρουόμενες απόψεις με τους καχύποπτους να αναφέρουν ότι ουδέποτε υπήρξε ένας τέτοιος νόμος από το Βενιζέλο. Και τους υποστηρικτές να χρησιμοποιούν ως βάση της θεωρίας τους το βιβλίο του Γ.Γ. Αυφαντή "Ο Ιστορικός Εμπαιγμός" (σελ. 443 - 451). Δυστυχώς όπως συμβαίνει με ανάλογα θέματα, η ιστορία της Ζέας έχει κακοποιηθεί πολλάκις από εθνικιστικούς κύκλους που αποδίδουν στη χρήση της την πνευματική ανωτερότητα των Ελλήνων και βλέπουν πίσω από την κατάργηση ή την απαγόρευση της ανάλογα αντεθνικά συμφέροντα. Με αποτέλεσμα η όποια αλήθεια να χάνεται μέσα σε γραφικές διαδικτυακές αντεγκλήσεις. Σε γενικές γραμμές, σύμφωνα με τη θεωρία του βιβλίου:

 Το ψωμί των αρχαίων προερχόταν από το συγγενικό με το στάρι, αλλά καμία σχέση ως προς τις ποιότητες του και τα οφέλη του στον ανθρώπινο οργασμό, δημητριακό Ζέα (ή Ζεία). Το στάρι ήταν τροφή των ζώων. Γιατί η Ζέα περιέχει μικρότερη ποσότητα γλουτένης, έχει άμεση απορροφητικότητα, εντελώς μεγαλύτερη περιεκτικότητα θρεπτικών συστατικών, και δεν λειτουργεί συγκολλητικά ως προς τις αρτηρίες τα κύτταρα και τις πρωτεϊνες των εγκεφαλικών κυττάρων (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, ότι ξέρεις ξέρω). Σε απλά ελληνικά δε σε χαζεύει. Ενώ το στάρι μπορεί.

Ακούγεται συνωμοσιολογικό ανέκδοτο, και το κομμάτι περί συγκόλλησης εγκεφαλικών κυττάρων αρκετά παρατραβηγμένο, όμως σύμφωνα με το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και διάφορες άλλες πηγές, η καλλιέργεια της Ζέας απαγορεύθηκε στη δεκαετία του 30 με νόμο από τον εθνάρχη Βενιζέλο (μολονότι όσοι αντικρούουν την άποψη υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει στα κοινοβουλευτικά πρακτικά τέτοια αναφορά) Μετά από χιλιάδες ετών στο ελληνικό έδαφος. Υποβιβάζοντας τη Ζέα στο επίπεδο της ζωοτροφή και αλλάζοντας την περιγραφή της στα λεξικά της ελληνικής γλώσσας. Το γιατί και το πώς πάρθηκε αυτή η απόφαση έχει πολλαπλές εξηγήσεις. Μερικές εκ των οποίων ανήκουν στη σφαίρα των οικονομικών, και άλλες στη σφαίρα του «οργουελικού» ελέγχου του βιοτικού επιπέδου και επομένως της ικανότητας σκέψης των ανθρώπων.

Υπάρχουν αρκετές μελέτες για την δύναμη της Ζέας έναντι του σιταριού και για αυτό που προαναφέρω ως προς τη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων. Μελέτες που καλό θα ήταν να τις τσεκάρεις πριν αρχίσεις πάλι τα αστειάκια για το αν «μας ψεκάζουνε» και πριν αγοράσεις φετούλες για τοστ από καθαρό ατόφιο πλαστικό. Και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει λόγος ψεκασμού για έλεγχο των μαζών αν αυτός επιτυγχάνεται μέσω της διατροφικής δικτατορίας. Κάτι που αποδεικνύεται και σήμερα από τις άδειες καλλιέργειας μεταλλαγμένων και αμφιβόλου ποιότητας τροφίμων, κατά το δοκούν της άρχουσας τάξης για κατανάλωση και τέρψη των «πληβείων».

Πώς λέγεται σήμερα η Ζέα και πως ακριβοπληρώνεται; «Dinkel». Αυτό υποτίθεται ήταν το ψωμί των αρχαίων Ελλήνων αν και σε αυτό ακόμα υπάρχουν αντικρούσεις με πολλούς να υποστηρίζουν ότι το Dinkel έχει κοινά γνωρίσματα με τη Ζέα αλλά δεν είναι Ζέα. Με αναφορές σε αυτή από τον Όμηρο ως τον Ηρόδοτο, το Θεόφραστο αλλά και τον Αισχύλο στον ύμνο του προς τη Δήμητρα. Αναφορές που όμως και αυτές για τους δύσπιστους οι οποίοι μιλάνε για μια απλή ιντερνετική υστερία, χάνονται κυριολεκτικά στη μετάφραση από το αρχαίο κείμενο και μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά το δοκούν. Το δεδομένο είναι πως σύμφωνα με την θεωρία της Ζέας, σε απλά λόγια το άλευρο σιταριού κατηγορείται ως υπεύθυνο για περιορισμένη εγκεφαλική λειτουργία. Και η Ζέα, ως απελευθερωτική στις διανοητικές διαδικασίες, τη φαντασία και την εγρήγορση. 
Σήμερα ως Dinkel, εισάγεται κυρίως από τη Γερμανία, σε πολλαπλάσια τιμή από αυτή του σιταριού ενώ στην Ελλάδα μόλις πρόσφατα ξεκίνησε η ελεγχόμενη καλλιέργεια του και διάθεση ευτυχώς σε λογικές τιμές, από αρτοποιεία (όπως η αλυσίδα Σπύρου με υπέροχο και γευστικό ποιοτικό αποτέλεσμα) πάλι ως Dinκel. Αναφέρω την συγκεκριμένη αρτοποιεία γιατί είναι και η μόνη που στην είσοδο των μαγαζιών της έχει αναρτήσει κατατοπιστικότατο ενημερωτικό άρθρο για το θέμα Dinkel - Zέα.

Σαν προσωπική εμπειρία μπορώ να καταθέσω καταναλώνοντας το ότι μόλις τώρα κατάλαβα γιατί το ψωμί αυτό θεωρείται ολοκληρωμένη τροφή. Συμπαγές σαν σύσταση «δέκα» φορές περισσότερο από το παραφουσκωμένο με χημικά σταρένιο ψωμί των φούρνων και με μια γεύση που από μόνη της καθιστά μια φέτα του, ένα πλήρες γεύμα. Τα υπόλοιπα συμπεράσματα δικά σας. Περί ορέξεως ουδείς λόγος και περί ενημέρωσης μιας ακόμα σκοτεινής πλευράς της ελληνικής ιστορίας, η μπουκιά είναι στο χέρι σας. Και η επιλογή της ζωής που θέλετε να ζήσετε. Όπως σε όλα τα θέματα.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται στο προτεκτοράτο με το όνομα Ελλάδα. Μόνον με αυτήν τη γνώση μπορούν να εξηγηθούν αυτά, τα οποία αφορούν το προτεκτοράτο αυτό. Ακόμα και οι φαινομενικά ανεξήγητες πολιτικές του. Για κάποιον "ανεξήγητο" λόγο ο Βενιζέλος και η συμμορία του στράφηκαν εναντίον της Ζέας. Γιατί απαγόρευσαν την καλλιέργειά της; Γιατί την "ξήλωσαν" από την ελληνική γη; Γιατί "ξήλωσαν" ένα δημητριακό υψηλής ποιότητας από μια γη, η οποία το παρήγαγε για χιλιάδες χρόνια; Γιατί αφαίρεσαν από την ελληνική διατροφή το δημητριακό εκείνο, το οποίο δεν περιείχε στη σύνθεσή του την επικίνδυνη Γλουτένη; Ποια ήταν τα επιχειρήματά τους; ...Δεν υπάρχουν ούτε επιχειρήματα ούτε εξηγήσεις ...Αυτό τους συνέφερε και αυτό έκαναν ...Βρήκαν ευκαιρία να κονομήσουν και αυτό έκαναν. Ποτέ οι βενιζελικοί δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό, όταν επρόκειτο για κονόμα.
Εμείς δεν θα μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε την αξία της Ζέας σε σχέση με το κοινό σιτάρι. Εμάς μας αρκεί ότι οι βενιζελικοί με το έτσι θέλω "ξήλωσαν" τη Ζέα από την ελληνική γη. Την "ξήλωσαν" την ίδια ώρα που οι "αφελείς" Γερμανοί την "υιοθετούσαν" στη Γερμανία. Τώρα οι Έλληνες εισάγουν από τη Γερμανία αλεύρι από Ζέα με το όνομα Dinkel σε τιμή δεκαπλάσια του κοινού αλευριού από τον σίτο. Γιατί την ξήλωσαν; Όπως είπαμε πιο πάνω, πάντα στα οικονομικά συμφέροντα της συμμορίας αναζητάς τα αίτια. Ποια ήταν αυτά τα συμφέροντα;
Θα ξεκινήσουμε την αναζήτησή μας λίγο περίεργα. Ποιος Έλληνας πολιτικός είναι από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Μνημονίου; Ποιος είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατηγόρους του "διεφθαρμένου" ελληνικού λαού; Ποιος βγαίνει στα διεθνή μέσα και αποκαλεί τους Έλληνες τεμπέληδες; Ποιος θεωρεί δίκαιο να τιμωρηθούν με τον πιο σκληρό τρόπο οι Έλληνες για τα δάνεια και τις χλιδές τους; Ποιος θεωρεί ότι οι Έλληνες έκλεψαν τις τράπεζες και όχι το αντίθετο; ...Ο γνωστός Κολεγιόπαιδας Μάνος ...Ο θαυμαστής των δανειστών μας ...Ο μετρ της οικονομίας ...Ο θαμώνας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ...Ο βασικός υπουργός της Κυβέρνησης Μητσοτάκη ...Ο δήθεν δεξιός υπουργός της Δεξιάς, που πήγε στο ΠΑΣΟΚ και μετά ίδρυσε τη "Δράση" με τον "γίγαντα" Μπουτάρη του Κολέγιου Ανατόλια ...Ο πρώτος λεωφορειούχος κομματάρχης.
Ο Μάνος, λοιπόν, όπως και ο Μπουτάρης —και βέβαια και ο Δήμου—, είναι μόνιμα ανάμεσα σ' αυτούς, οι οποίοι πάντα αισθάνονταν δυστυχείς που γεννήθηκαν Έλληνες. Γιατί; Γιατί πάντα νόμιζαν πως ήταν καθαροί και ηθικοί σαν τους προτεστάντες καθηγητές τους στο Κολέγιο ...Σχεδόν "ανώτεροι" των υπόλοιπων Ελλήνων. Ο Μάνος, όμως, δεν είναι τυχαίο πρόσωπο της "Μπανανίας" ...Κι αυτός ένας Παπούλιας είναι, που διακρίθηκε στη ζωή του απολύτως "αξιοκρατικά". Μπορεί να φαίνεται σαν βλάκας και να μιλάει σαν ηλίθιος, αλλά ήταν "καταδικασμένος" να πετύχει σ' αυτήν τη ζωή. Γιατί; ...Γιατί ήταν εγγονός κάποιου Κοσμά Πανούτσου. Ποιος ήταν αυτός ο Πανούτσος; ...Εισαγωγέας σιτηρών, προερχόμενων από τη Ρωσία ...Μεγαλέμπορος ενός εισαγόμενου δημητριακού ανταγωνιστικού προς την ντόπια ζέα.
Αυτός ο Πανούτσος, εκτός από έμπορος σιτηρών, ήταν ταυτόχρονα και ιδιοκτήτης των αλευρόμυλων Αλλατίνη και όχι μόνον. Ήταν στην πραγματικότητα ιδιοκτήτης των μεγαλύτερων μύλων της χώρας. Ποια ήταν όμως η πιο βασική του ιδιότητα; ...Φανατικός βενιζελικός ...Κολλητός του Λευτεράκη ...Πολιτευτής στο κόμμα του ...Συνιδρυτής του Κολεγίου Αθηνών. Στα συμφέροντα αυτού του Πανούτσου και στην προμήθεια του Λευτεράκη ας ψάξει κάποιος την κακή μοίρα της ζέας. Τι να έκανε ο Πανούτσος, αν οι Έλληνες δεν έτρωγαν το σιτάρι που αυτός εμπορευόταν; ...Το σιτάρι, που αγόραζε σχεδόν τζάμπα από τη Ρωσία; Εναντίον ποιου θα έπρεπε να στραφεί, όταν εχθρός του ήταν ένα άλλο δημητριακό;
Το έτρωγαν το ρώσικο σιτάρι οι Γάλλοι πελάτες του και δεν το έτρωγαν οι "κακομαθημένοι" Έλληνες; Το είπε το πρόβλημά του στον κολλητό του και αυτός το "έλυσε". Ο κολλητός —μεγαλύτερος εισαγωγέας σιταριού και μεγαλύτερος μυλωνάς της χώρας— θα είχε πρόβλημα και δεν θα το έλυνε ο Λευτεράκης; Γιατί; Για να προστατεύσει την υγεία του ελληνικού λαού; ...Αστεία πράγματα. Κήρυξε τον πόλεμο στη ζέα και έκανε τον φίλο του πιο πλούσιο απ' ό,τι ήταν. Αυτός ήταν ο τρόπος που λειτουργούσαν οι βενιζελικοί, όταν είχαν την εξουσία. Η εξουσία ήταν ένας ανίκητος πειρασμός γι' αυτούς ...Πειρασμός, που πολλές φορές τους εξέθεσε. Στην εποχή που κυβερνούσε ο Λευτεράκης και οι κολλητοί του εκτός όλων των άλλων ξέσπασε το περίφημο "σκάνδαλο των αλεύρων" και κάποιοι βενιζελικοί έγιναν απίστευτα πλούσιοι εις βάρος όλης της κοινωνίας και όχι μόνον του κόσμου της αγροτιάς.
Τι ήταν εκείνο το σκάνδαλο; Η αγορανομία εκ "παραδρομής" πρόσθετε ένα "καπέλο" 50 λεπτών σε κάθε οκά ψωμιού. Ένα λογιστικό λάθος, το οποίο έδινε τρελά κέρδη στους παράγοντες του ψωμιού. Σε αυτό το σκάνδαλο, το οποίο είχε κι άλλες προεκτάσεις, ήταν μπλεγμένος ο φανατικός βενιζελικός Γενικός Διευθυντής του Χημείου του Κράτους με το όνομα Ευστράτιος Γαλόπουλος. Το σκάνδαλο ήταν μεγάλο και έφτασε στη Βουλή ...και από εκεί οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη. Στο τέλος, μετά από ωμή παρέμβαση του Βενιζέλου, ο αμελής υπάλληλος κρίθηκε αθώος. Πόσο αθώος; ...Πολύ αθώος. Τόσο αθώος, που προσλήφθηκε από τον Πανούτσο να εργαστεί στην επιχείρησή του ...Να εργαστεί ως γενικός διευθυντής. Ακόμα και ο γιος τού Γαλόπουλου στην ίδια επιχείρηση εργάστηκε στο ίδιο υψηλό πόστο ...Τόσο πολύ εκτίμησαν την αθωότητά του.