ΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ ΤΟΥ 1955 ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΠΟΤΕ

Του Νίκου Χειλαδάκη
Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου

Πριν από καιρό είχε πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη μια μεγάλη διαδήλωση των Αλεβητών διαμαρτυρόμενοι για το ότι τα σπίτια τους είχαν σημαδευτεί, (σταμπαρισμένα), από κάποιους παρακρατικούς.
Το γεγονός αυτό θύμισε το μεγάλο ανθελληνικού πογκρόμ του 1955 που είχε ξεκινήσει ακριβώς από τα σημαδεμένα ελληνικά σπίτια τα οποία παραδόθηκαν στην οργή και την λεηλασία του φανατισμένου τουρκικού όχλου. Ο κόσμος που διαδήλωνε κατηγόρησε ανοιχτά την ισλαμική κυβέρνηση του Ερντογάν ότι ακλουθεί γνωστές μεθόδους του παρελθόντος σκορπώντας τον φόβο και τον τρόμο σε όσους δεν ακολούθου την κλασική σουνιτική ισλαμική ταυτότητα.

Αλλά το γνωστό αυτό φακέλωμα σπιτιών και ανθρώπων, ειδικά σε σπίτια διακεκριμένων μειονοτικών της Πόλης, δηλαδή Ελλήνων και Αρμενίων, για την τρομοκράτηση τους είναι μια συνηθισμένη τουρκική τακτική. Την καταπληκτική αυτή καταγγελία είχε κάνει π με επερώτηση στην τουρκική βουλή, η Σεμπαχάτ Τουντζέλ, βουλευτίνα της Κωνσταντινούπολης, κουρδικής καταγωγής. Η Τουντζέλ σε επερώτηση της στην τουρκική βουλή ανέφερε ότι σπίτια των Ρωμιών των Αρμενίων που κατοικούν στις περιοχές του Κουρτουλούς, (τα παλαιά γνωστά Ταταύλα) και στο Φερίκιοϊ, κάποιοι κατά καιρούς τα σφραγίζουν τοποθετώντας ενδεικτικά σήματα στις εξώπορτες των σπιτιών.

Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλη ανασφάλεια στους κατοίκους των σπιτιών αυτών, οι οποίοι ούτως ή άλλως ζούνε καθημερινά με τον κίνδυνο των ληστών, των διαρρήξεων και των κάθε λογής παρανόμων στοιχείων που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και παραβιάζουν τα σπίτια και τις περιουσίες των «Gayrimuslim», δηλαδή των «Γκιαούρηδων» της Πόλης. Η βουλευτίνα του φιλοκουρδικού κόμματος υπογράμμισε στην επερώτηση της ότι η κατάσταση αυτή θυμίζει έντονα τα γεγονότα των Σεπτεμβριανών του 1955, όταν σημειώθηκε το φρικτό πογκρόμ κατά των Ρωμιών χριστιανών της Πόλης με όλες τις γνωστές βιαιοπραγίες που είχαν σημειωθεί από τον τουρκικό όχλο και που σήμερα αναγνωρίζεται σαν μια μαύρη κηλίδα στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.

Η Σεμπαχάτ Τουντζέλ ανέφερε ότι πολλοί χριστιανοί, κυρίως κάτοικοι των περιοχών Κουρτουλούς, Φερίκιοι και Σαμάτια, της έχουν παραπονεθεί για την κατάσταση αυτή, της τοποθέτησης δηλαδή ενδεικτικών ετικετών στις εξώπορτες των σπιτιών τους για να ξεχωρίζουν από τα σπίτια των γνήσιων Τούρκων μουσουλμάνων. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι ετικέτες αυτές βοηθούν τα παράνομα κυκλώματα όταν χτυπάνε κυρίως τις νυχτερινές ώρες, να ξέρουν αν θα χτυπήσουν μουσουλμανικό ή σπίτι απίστων Γκιαούρηδων.

Μάλιστα οι σφραγίδες αυτές είναι και έγχρωμες και όπως αναφέρετε στην καταγγελία της βουλευτίνας, είναι ή πράσινες ή κόκκινες. Το ερώτημα που τίθεται ποιος έχει κατασκευάσει αυτές τις σφραγίδες και με ποιανού εντολή γίνεται αυτό το περίεργο φακέλωμα των σπιτιών των χριστιανών κατοίκων της Πόλης. Η κατάσταση αυτή θυμίζει με έντονο τρόπο τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, όπως τονίζει στην επερωτήσει της η Τουντζέλ και έχει τρομοκρατήσει τους Ρωμιούς και τους Αρμένιους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης.

Για το ανθελληνικό πογκρόμ του 1955 ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2000 είχε αποκαλυφτεί για πρώτη φορά χωρίς να κατονομάζεται η Εργκενεκόν, ότι είχε οργανωθεί από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και το Βαθύ κράτος. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της τουρκικής επιθεώρησης Αϊντινλίκ, ένας φοιτητής τότε στην Νομική Σχολή τη Άγκυρας, ο Οκτάϊ Ενγκίν από την Δυτική Θράκη, μέλος της Εργκενεκόν, είχε πάρει εντολή να εκτελέσει την προβοκάτσια και να ρίξει την βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη. Συνεργάτες του στην επιχείρηση, ο τότε Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης, Μεχμέτ Αλί Μπαλίν και ο κλητήρας του προξενείου, Χασάν Ουτσάρ. Το νέο έκανε αμέσως γνωστό στην Τουρκία, ο τότε βουλευτής του Δημοκρατικού κόμματος και στέλεχος της ΜΑΗ, (ΜΙΤ), Μιτχάτ Περίν, που φρόντισε να ερεθιστεί κατάλληλα ο τουρκικός όχλος.
Για τα ίδια γεγονότα ο τότε νέος Τούρκος αξιωματικός, Σαμπρί Γιρμίμπέσογλου και μετέπειτα γενικός γραμματέας του τουρκικού Εθνικού Συμβουλίου, αποκάλυψε στον δημοσιογράφο Φατίχ Γκιουλάπογλου πως, «Τα Σεπτεμβριανά ήταν μια οργανωμένη επιχείρηση των Ειδικών Δυνάμεων». Συγκεκριμένα ο μετέπειτα αντιστράτηγος Γιρμίμπεσογλου, είχε αποκαλύψει πως, «Ήταν μια επιτυχημένη οργανωμένη επιχείρηση ειδικού πολέμου». Υπεύθυνος για την διοργάνωση των Σεπτεμβριανών που ακολούθησαν την προβοκάτσια, ήταν ο συνταγματάρχης των «Δυνάμεων Εκτάκτου Ανάγκης», Τζεμάλ Ακμπαϊ, ο οποίος συνεργάστηκε με τον τότε αρχηγό της CIA, Άλεν Ντάλες, ο οποίος …τις ημέρες εκείνες βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη.

Είναι χαρακτηριστικό πως στην μετέπειτα δίκη που έγινε, ο τότε ηγέτης του πραξικοπήματος του 1960, συνταγματάρχης Αρπασλάν Τουρκές και μετέπειτα αρχηγός των Γκρίζων Λύκων, επειδή γνώριζε τα γεγονότα και το παρασκήνιο είχε πιέσει στο να σταματήσουν να ασχολούνται με τα Σεπτεμβριανά, όπως αποκαλύπτει το Αϊντινλίκ. Ο Τουρκές, είχε τονίσει πως, «ότι έγινε, έγινε για το συμφέροντα της Τουρκίας και δεν θα πρέπει να μιλάμε πολύ για τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955». Όπως είναι γνωστό, για τα γεγονότα εκείνων των ημερών κατηγορήθηκε ο τότε πρωθυπουργός Αντνάν Μεντερές, που ανατράπηκε από το πραξικόπημα του 1960, στο οποίο ο Τουρκές ήταν ηγετική μορφή. Το φταίξιμο όμως αποδόθηκε από το επίσημο τουρκικό κράτος στους κομουνιστές και είχαν συλληφθεί τότε οι γνωστοί Τούρκοι αριστεροί, Αζίζ Νεσίν, Κεμάλ Ταχίρ, Χασάν Ιζετίν Ντιναμό και άλλα 44 στελέχη αριστερών οργανώσεων, αλλά οι ανακρίσεις σε βάρος τους δεν μπόρεσαν να στοιχειοθετήσουν κάποια κατηγορία.
Το ενδιαφέρων στις αποκαλύψεις αυτές ήταν οργάνωση που οργάνωσε το πογκρόμ, όπως αποκάλυψε το Αϊντινλίκ σε νέα έρευνα τον Σεπτέμβριο του 2001, ήταν η «superNATO» και ήταν παρακλάδι της γνωστής νατοϊκής οργάνωσης Gladio, που όπως αποδείχτηκε ήταν η μητρική οργάνωση της Εργκενεκόν. Η Gladio δημιουργήθηκε στην Τουρκία όπως και σε άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, μετά την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ στις 27 Σεπτεμβρίου 1952. Τα περισσότερα στελέχη της μυστικής αυτής οργάνωσης, εκπαιδεύονταν στις ΗΠΑ και ειδικεύονταν στις επιχειρήσεις ανορθόδοξου πολέμου, τρομοκρατικές ενέργειες, επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης, καθώς και ειδικές προβοκάτσιες. Πολλά στελέχη των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών μετείχαν στην οργάνωση αυτή, όπως αποκαλύπτετε τώρα. Μετά το 1991, με την ίδρυση της Ειδικής Σχολής Πόλεμου της Τουρκίας, πήρε το όνομα «Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων», και ήταν η κύρια δύναμη που πολεμούσε με ανορθόδοξο τρόπο το κουρδικό ΡΚΚ, στις δεκαετίες ογδόντα και ενενήντα.
Ένα παρακλάδι αυτής της οργάνωσης ήταν και η Ergenekon, η οποία τότε διευθύνονταν κατ’ ευθεία από το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες. Την περίοδο εκείνη οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να εισχωρήσουν στον τουρκικό στρατό, όπου είχαν παρατηρηθεί επικίνδυνα φαινόμενα εμφάνισης αριστερών αξιωματικών. Για τον σκοπό αυτό εκπαίδευαν ομάδες Τούρκων αξιωματικών, στο να είναι πιστοί στα νατοϊκά ιδεώδη και στην νατοϊκή συμμαχία. Ανάμεσα στους πρώτους 16 Τούρκους αξιωματικούς που είχαν σταλεί στις ΗΠΑ για τις ανάγκες αυτής της οργάνωσης, ήταν και ο Αρπασλάν Τουρκές, όπως το περιγράφει στο βιβλίο του ο Τούρκος συγγραφέας, Χουσουσί Τουργκουτ, με τίτλο «Ενθύμιο Τουρκές». Ο Τουρκές, αφού επέστρεψε στη Τουρκία έχει οργανώσει ένα «Κέντρο Εκπαίδευσης», στην πόλη Τσανκιρί, κοντά στην Άγκυρα.
Αναφορά στην οργάνωση αυτή που ευθύνεται για τα Σεπτεμβριανά, έγινε για πρώτη φορά στην στρατιωτική επέμβαση του 1971, ενώ τα επόμενα χρόνια η οργάνωση είχε αναλάβει αρκετές προβοκατόρικες επιχειρήσεις, προετοιμάζοντας το έδαφος για το πραξικόπημα του 1980. Σύμφωνα με το τουρκικό περιοδικό, η ίδια αυτή οργάνωση ευθύνεται για τις δολοφονία του Αντλί Ιπεκτσί και την σφαγή του Καραμάν Μαράς το 1978, όπου βρήκαν φρικτό θάνατο εκατοντάδες Αλεβίτες από τους Γκρίζους Λύκους. Μετά το πραξικόπημα του 1980 η δράση της οργάνωσης ειδικεύτηκε σε συγκεκριμένους στόχους και σε αυτή αποδίδεται η δολοφονία των Τούρκων δημοσιογράφων Ουγούρ Μουμτζού και Αχμέτ Τανέρ Κισλαλί, που συγκλόνισαν την Τουρκία. Και οι δυο αυτές δολοφονίες κατά γενική ομολογία έγιναν από επαγγελματίες στρατιωτικούς, ενώ τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, δηλαδή οι εκρηκτικές ύλες, βρίσκονταν μόνο σε νατοϊκά στρατόπεδα, κάτι που το παραδέχτηκε σύσσωμος ο τουρκικός τύπος και το γεγονός αυτό είχε δημιουργήσει πολλά αναπάντητα ερωτηματικά.
Για Σεπτεμβριανά έγραψε και η τουρκική επιθεώρηση «Ακσιόν» στις 8/9/2003. Συγκεκριμένα σε ένα εκτενές δημοσίευμα της αποκάλυψε πως ενώ η «Ισταμπούλ Εξπρές», (η εφημερίδα που έκανε γνωστή στην Τουρκία την προβοκάτσια της βόμβας στο σπίτι του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκης) είχε καθημερινό τιράζ 30.000 φύλα, την ημέρα της εκδήλωσης της τουρκικής προβοκάτσιας οι διευθυντές της είχαν επιστρατεύσει προσωπικό και μηχανήματα για να βγάλουν…. 300.000 φύλα, λίγες μόλις ώρες μετά την εκδήλωση της βομβιστικής επίθεσης κατά του πατρικού του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη .

Η «Ακσιόν» φιλοξένησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Οκτάϊ Ενγκίν, ο οποίος αφού απέρριψε την κατηγορία ότι ήταν αυτός ο ένοχος της βομβιστικής επίθεσης, υποστήριξε με ιδιαίτερα αφελή τρόπο ότι την βόμβα τοποθέτησαν… Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία που έμεναν στην ίδια γειτονία με το προξενείο. Συγκεκριμένα ο Ενγκίν ισχυρίζεται πως γύρω από το προξενείο μένουν πολλοί Έλληνες πού είχαν έρθει πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και έτρεφαν μεγάλο μίσος για την Τουρκία. Αυτοί, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Ενγκίν, έριξαν μια βόμβα κατά του προξενείου που σημειώτεον, πάλι σύμφωνα με τα λόγια του Ενγκίν, δεν εξερράγη στην αυλή αλλά στο δρομάκι αδιέξοδο που βρίσκεται πίσω από το προξενείο.

Σημειωτέων ότι ο Ενγκίν αφού αφέθηκε ελεύθερος από τις ελληνικές αρχές, μόλις εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη προσελήφθη στην τουρκική Ασφάλεια. Εκεί πολύ γρήγορα ανέβηκε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας και τοποθετήθηκε στην θέση του Διευθυντή. Το 1991 διορίστηκε νομάρχης του Νεβ Σεχήρ από όπου και συνταξιοδοτήθηκε και στη συνέχεια ζούσε πλουσιοπάροχα στην Άγκυρα. Έτσι πληρώθηκε για τις υπηρεσίες του που οδήγησαν στον αφανισμό της ελληνική ομογένειας της Κωνσταντινούπολης


ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Πηγή:

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μήνυμα από τον "διαχειριστή" του ιστολογίου  ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ : Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη. Ελπίζω να ωφεληθήκατε από αυτό που διαβάσατε. Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά ένας απόστρατος αξιωματικός της Π.Α. που αποφάσισε να κάνει αυτό που δεν κάνουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι.