Είσαι λιγάκι ακραίος

Χρήστος Μπολώσης

«Είμαι πολύ ωραίος, βεβαίως βεβαίως». Αυτό το τραγούδι με τον Θέμη Ανδρεάδη που κυκλοφόρησε γύρω στο 1974, μου ήρθε στο νου, όταν σε κάποια εκδήλωση, με πλησίασε ένα κύριος και μου είπε:

- Σας διαβάζω και μου αρέσετε πολύ. Συμφωνώ κατά 95% με αυτά που γράφετε.
- Και το υπόλοιπο 5% τι αφορά; τον ρωτώ γεμάτος περιέργεια, αφού τον ευχαρίστησα για τα καλά του λόγια.

- Να, είστε λιγάκι ακραίος.

Εκεί είναι που θυμήθηκα το «Είσαι πολύ ακραίος, βεβαίως, βεβαίως» Δεν θέλησα να στενοχωρήσω τον φίλο και να ξεκινήσουμε συζήτηση, που δεν θα έβγαζε άλλωστε πουθενά την συγκεκριμένη στιγμή, αφού άλλος ήταν ο σκοπός της εκεί παρουσίας μας και περιορίστηκα να παραδεχθώ: «Ναι, είμαι λίγο ακραίος».

Φυσικά και δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούν όλοι με όλα. Για να δούμε όμως τώρα, πώς εννοούν μερικοί την έννοια «ακραίος».


Υπάρχουν οι από «κείθε» ακραίοι και οι από «δώθε» ακραίοι. Τους από κείθε αρχίσαμε να τους ζούμε δειλά – δειλά από το 1974. Πιο ζόρικα από το 1981 και από τον Ιανουάριο του 2015 καταλάβαμε πολύ καλά, τι εστί βερίκοκο. Να μη τα επαναλαμβάνω, διότι τα γνωρίζουμε. Συνωστισμός το 1922, εργατικό κίνημα το 1821, ο Παύλος Μελάς τσιφλικάς, ο Μπελογιάννης ήρωας, τα γεμιστά, οι ηλιοθεραπείες, οι επενδυτές, το στραγγάλισμα της ιστορίας, ο Άρης, (πέρα από ομάδα της Θεσσαλονίκης), είναι και εθνικός ήρωας (ίσως έχει αντίρρηση ο μικρός Μαραθέας, αλλά ποιος νοιάζεται;) και άλλα φαιδρά και ωραία της από κείθε πλευράς.


Και η από δώθε «ακραία» πλευρά; Εδώ τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τον λόγο έχει ο Ίων Δραγούμης: «Ας λείψει το Κράτος που θα είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνει την Εθνική ψυχή. Αν το Κράτος στενοχωρεί το Έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθεί. Το Κράτος που εμποδίζει το Έθνος, είναι περιττό και βλαβερό». Και αν ο Δραγούμης ξινίζει μερικούς, ακούμε και τον Οδυσσέα Ελύτη: «Θα ήθελα να κοιμηθώ μια μέρα και να ξυπνήσω σ’ έναν αιώνα, όπου και τα πουλιά ακόμα, να κελαηδούν Ελληνικά και νικητήρια» (Μάλλον φασιστοφέρνει και ο Ελύτης…).


Αν λοιπόν όλα αυτά είναι ακραία, τότε ναι, είμαι ακραίος. Αν το να στενοχωριέσαι βλέποντας την Πατρίδα σου σιγά σιγά να καταλαμβάνεται από τους απρόσκλητους επισκέπτες και ανησυχείς, ναι είμαι ακραίος. Αν το να σε ενοχλεί που η ιστορία σου αλλοιώνεται, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να σε ενοχλεί που αγιοποιούνται οι σφαγείς του Ελληνικού λαού, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να δακρύζεις όταν περνάει η σημαία σου, που άλλοι καίνε ατιμώρητα, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να ονειρεύομαι μια ελεύθερη Βόρειο Ήπειρο και μία Ελληνική Κωνσταντινούπολη είναι ακραία, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να θέλω την Ελλάδα μου πίσω είναι ακραίο και ουτοπία, τότε ναι, είμαι ακραίος και ουτοπιστής. Αν με εκφράζει απολύτως η ρήση του Σεφέρη «Το να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό», τότε ναι είμαι ακραίος. Αν δεν θεωρώ υποχρέωσή μου να αρχίζω οποιαδήποτε ομιλία μου και συζήτηση με την αποστροφή «Τιμώ τους αγώνες του ΚΚΕ», τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να μην εννοώ να συμμορφωθώ με το δόγμα Κίσινγκερ, ότι η Ελλάδα δεν θα υπάρχει μέχρι του 2018, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος.


Η Ελλάδα μας, πάντα υπήρξε φιλόξενη και ανεκτική, ποτέ όμως υπόδουλη. Να συνέλθουμε και να καταλάβουμε ότι η αλλοίωση της ιστορίας και της θρησκείας, έχουν ως αντικειμενικό σκοπό την διάλυση του Έθνους. Και να θυμόμαστε πάντα τον Ίωνα Δραγούμη ότι «το Κράτος που εμποδίζει το Έθνος, είναι περιττό και βλαβερό».


Και κάτι ακόμη. Μερικοί νομίζουν ότι Γενοκτονία είναι μόνο το μαχαίρι του Τούρκου. Όχι βέβαια. Γενοκτονία είναι και η δολοφονία της γλώσσας. Γενοκτονία είναι και η αποδόμηση και ο εξευτελισμός της Θρησκείας. Γενοκτονία είναι και η εισαγωγή νέων ηθών με τους γάμους των ομοφυλοφίλων, που φτάσαμε στο σημείο να ντρεπόμαστε όσοι είμαστε φυσιολογικοί και δεν έχουμε το κουσούρι. Γενοκτονία είναι και η εξύβριση των Εθνικών συμβόλων. Γενοκτονία είναι και η διαστρέβλωση της ιστορίας μας. Και όλες αυτές οι Γενοκτονίες, ευρίσκονται σε εξέλιξη. Εάν λοιπόν το να αρνούμαι να δεχθώ αυτές τις γενοκτονίες είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος.

Αστερίσκοι

Το τι εκτίμηση έχουν στον Τσίπρα οι ανά την Ευρώπη σύντροφοί του, δεν λέγεται. Προχθές ακόμη ο αριστερός (!) υποψήφιος στις γαλλικές προεδρικές εκλογές Ζαν Λικ Μελανσόν δήλωσε: «Εγώ δεν είμαι ο Τσίπρας. Δεν διαπραγματεύομαι 17 ώρες με ανθρώπους που προσβάλλουν». Μπα; Κι’ εμείς που νομίσαμε, επειδή έτσι μας είπαν, ότι τότε, με τον έρπητα θυμόσαστε, ο Αλέξης ταρακούνησε την Ευρώπη; Δηλαδή τα πράγματα δεν έγιναν έτσι, αλλά έπεσε άγρια πρόγκα;

ΠΗΓΗ