Μπροστά στον εχθρό

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Μια νέα καινοφανής πραγματικότητα διαμορφώνεται πλέον μετά τη χθεσινή πανηγυρική επιβεβαίωση κορυφής της νέας ανιστόρητης πλην, πλέον, δεδομένης συμμαχίας Τουρκίας – Ρωσίας μετά τη συνάντηση Πούτιν – Ερντογάν, σε συνδυασμό με την επίσης χθεσινή έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας εις βάρος της Κύπρου, την ώρα που οι έρευνες για φυσικούς πόρους στο Οικόπεδο 6 είναι σχεδόν έτοιμες να ξεκινήσουν – κι όλα αυτά, ενώ έχουν προηγηθεί όλα τα γνωστά της Αγκυρας εναντίον της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης.

Το νέο στοιχείο που αναδύεται πλέον ξεκάθαρα από αυτήν την πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται στη γραμμή της σύγκρουσης με την Τουρκία όχι απλώς στο επίπεδο της αμφισβήτησης της κυριαρχίας τους, αλλά και με τη λογική της διαχωριστικής γραμμής δύο ολόκληρων κόσμων: του Δυτικού, από την μία πλευρά, και ενός ανατολικού αυτοκρατορικού τύπου συνασπισμού από την άλλη.

Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνεται τώρα η αναλυτική προσέγγιση βάσει της οποίας η Ελλάδα και η Κύπρος είναι τα σύνορα, οι ακρίτες του δυτικού κόσμου – θέση την οποία η παρούσα τουλάχιστον στήλη έχει εκφράσει πολλές φορές στο παρελθόν.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η Γαλλία είναι η πρώτη ευρωπαϊκή δύναμη η οποία στέλνει ναυτικές δυνάμεις της στα ανοιχτά της Κύπρου καθώς οι πρώτες έρευνες στα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ πρόκειται να ξεκινήσουν από τη γαλλική TOTAL.

Ταυτόχρονα, η αμερικανική παρουσία στην περιοχή αυξάνεται σταθερά και ουσιαστικά, με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα να κάνει ήδη λόγω για ελληνικό προμαχώνα της Δύσης, ενώ, η ελληνική διπλωματική και στρατιωτική επαγρύπνηση είναι επίσης δεδομένες: Η Ελλάδα έχει λάβει, ευτυχώς, πολύ σοβαρά υπόψη της τον άμεσο κίνδυνο στρατιωτικής εμπλοκής τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο και προετοιμάζεται ενεργά για την αντιμετώπισή του.

Μετά την επικράτησή του στο «δημοψήφισμα», αλλά και με τη συμμαχία του με τη Ρωσία δεδομένη (είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι αυτά τα ζητήματα δεν συζητήθηκαν στο Σότσι), ο Ερντογάν είναι πλέον πολύ πιο πιθανό να κάνει πράξη τις απειλές του από ότι το αντίθετο, δηλαδή, το να τις ξεχάσει. Δεν πρόκειται για υπόθεση εσωτερικής κατανάλωσης όπως πολλοί ακόμα δυστυχώς πιστεύουν: πρόκειται για ξεκάθαρο έμπρακτο γεωστρατηγικό αναθεωρητισμό, τις προϋποθέσεις του οποίου η Τουρκία χτίζει ημέρα με την ημέρα.

Τα ψέματα και οι ωραιοποιήσεις τελειώνουν: Πρέπει να θεωρούμε πλέον δεδομένο ότι, κατά πάσα πιθανότητα, οδεύουμε σε σύγκρουση. Μακάρι να μην έρθει, αλλά, αυτό, δεν είναι στο χέρι μας.

Στο χέρι μας όμως είναι να φέρουμε όσο πιο κοντά μας μπορούμε τους συμμάχους μας, που τώρα και αυτοί, ίσως για πρώτη φορά από το 1912-13, αντιλαμβάνονται ότι η Τουρκία είναι όχι μόνον δικό μας αλλά και, σχεδόν εξίσου, δικό τους πρόβλημα.

Στο χέρι μας είναι επίσης να είμαστε αποφασισμένοι και ενωμένοι μπροστά στον εχθρό: γιατί αυτό είναι…

Πηγή "Το Βήμα"