Εκεί έξω, έχει ζωή, λιακάδες και ανθρώπους αληθινούς!

Γεννιόμαστε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι.

Ε, δεν είναι μαλακία να ζούμε και μόνοι;

Δεν είναι μεγάλη μαλακία να αφήνουμε δολοφόνους ψυχών να ασελγούν πάνω μας;

Να χάνουμε στιγμές, να προσποιούμαστε ζωή, να θρέφουμε απουσίες, να σκοτώνουμε χρόνο, να πνίγουμε θέλω, να θάβουμε όνειρα… Eίναι μαλακία!

Φτάνει πια!

Εκεί έξω έχει ζωή, έχει λιακάδες εκεί έξω, έχει βροχές λυτρωτικές, έχει χαμόγελα και ανθρώπους.
Ανθρώπους διψασμένους, που είναι έτοιμοι να δώσουν και να πάρουν αγάπη, ανθρώπους σαν εσένα, έχει εκεί έξω.

Φτάνει πια με τους μίζερους, με αυτούς που τους βολεύει να μένεις στα γόνατα, με τους σκατόψυχους που σε θέλουν σκυμμένο για να έχουν λόγο ύπαρξης.
Φτάνει με τους κομπλεξικούς μαλάκες, με τις ανθρωπόμορφες βδέλλες, με τα αναποφάσιστα ερπετά, με τις ρουφήχτρες της ζωής και τους δολοφόνους των ονείρων σου.
Φτάνει πια με τους περιφερόμενους θιάσους, τους ατάλαντους ηθοποιούς, τα θέατρα των σκιών, τους μασκαράδες και τα καραγκιοζάκια.

Εσύ δεν είσαι έτσι, δεν είσαι τέτοιος εσύ, δεν σου αξίζουν αυτοί.

Στείλε τους στον διάολο!
Βάλε τους απέναντι σου λοιπόν και φώναξε τους ένα περιποιημένο, “άντε γαμήσου. Πήγαινε παραπέρα”.

Άνοιξε τα παράθυρα σου διάπλατα να φύγει η μυρωδιά τους από τον χώρο σου, να βγει έξω η θανατίλα τους, να εξαφανιστεί όλη τους η μούχλα. Άνοιξε τα παράθυρα σου διάπλατα να μπει μέσα το φως της ζωής, ο άνεμος ο φρέσκος, τα αρώματα που ξέχασες τόσο καιρό κλεισμένος εκεί μέσα.

Άνοιξε την πόρτα σου ρε και βγες έξω με το πιο όμορφο σου χαμόγελο, με την πιο καλή σου φορεσιά, με το πιο γοητευτικό σου βλέμμα. Άνοιξε την πόρτα σου και καλοδέξου το καινούργιο, αυτό που θέλει να μπει μέσα για σένα, που θέλει να σε πάρει από το χέρι, που θέλει να σε σηκώσει όρθιο.

Έχει ζωή έξω φίλε! 

Μια ζωή όμορφη, που λίγο έλειψε να την ξεχάσεις. Έχει ζωή, αγάπη και έρωτα έξω και σε περιμένουν να πας να τα βρεις.

Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω σου λέω, που σε θέλουν να λάμπεις, που έχουν αλήθεια μέσα τους και μια αγκαλιά κρατημένη για σένα, που το “μαζί” το πιστεύουν και το “χωρίς” το μισούν, που τα λόγια τους τα εννοούν, τα τιμάνε και τα προστατεύουν.
Άνθρωποι διαμάντια, που δεν φοβούνται να νιώσουν, που δεν ξεπουλάνε την ψυχή τους.

Άνθρωποι σαν και εσένα.

Υπάρχουν τραγούδια εκεί έξω μαλάκα μου, που θα σε κάνουν να χορέψεις, να γελάσεις, να περάσεις όμορφα.
Κάνει πάρτι η ζωή και σε έχει προσκαλέσει, ντύσου και πήγαινε. 
Κερνάει κρασί η ζωή, κόκκινο και γλυκό, πιες στην υγειά της. Έχει εκδρομές η ζωή, όμορφες και συναρπαστικές, κλείσε μια θέση.

Τι και αν σε πούλησαν; Μάθημα ήταν!

Τις έδωσες τις μάχες σου και ήταν όλες τίμιες. Τι και αν τις έχασες;

Τι και αν σε γέμισαν πληγές; Όλες θα τις γιατρέψεις.

Ας τους τους σάπιους, τους δήθεν ανθρώπους, τους κενούς και τους άδειους. Αυτούς που δεν αντέχουν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό, αυτούς που δεν αγαπάνε ούτε τα μούτρα τους. Δεν έχουν τίποτα να σου δώσουν που το χρειάζεσαι.

Μείνε μακριά από τα βαμπίρ και τα παράσιτα.

Ζήσε και αγάπα, γιατί εσύ μπορείς!

Κράτησε δίπλα σου ότι σου αξίζει. Ότι σε σέβεται, ότι είναι αληθινό.

Ζήσε και αγάπα, γιατί εσύ μπορείς!

Γιατί εσύ δεν είσαι σαν αυτούς.
Στείλε τους στον διάολο, βάλε τους απέναντι και πες τους ένα περιποιημένο “άντε και γαμήσου”.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος