Η μονοπολική παγκοσμιοποίηση βρήκε αντίπαλο

Γράφει ο Πέτρος Χασάπης 

Η μονοπολική νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση των διεθνών οικονομικών ολιγαρχών, των πολυεθνικών και των golden boys, η οποία επιζητεί την πλήρη άλωση και αλλοίωση των εθνικών κρατών, για στυγνή εκμετάλλευση των αντίστοιχων λαών, όπως ήταν επόμενο δημιούργησε αντίδραση και άρχισε να αποκτά αντίπαλο.

Κάθε δράση στην πολιτική προκαλεί αντίδραση και κάθε δημιουργούμενο κενό καλύπτεται αμέσως.
Ήδη προβάλει ως αντίπαλη κατάσταση η άνοδος και πάλι του ισχυρού εθνικού κράτους, για την προστασία των πολιτών απέναντι στην παγκόσμια νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, η οποία διαπερνά τα σημερινά ασθενή εθνικά κράτη και επιτίθεται άμεσα στους λαούς. Μόνο που στην περίπτωση αυτή υπάρχουν πάμπολλες αποχρώσεις με κυριότερες δύο:

1) Αυτή της ανόδου του παλιού κλειστού, ανταγωνιστικού και ιμπεριαλιστικού εθνικισμού και

2) Αυτή της ανόδου ενός νέου τύπου εθνικού κράτους, που ως τέτοιο θα συμμετέχει συνεργατικά στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας ειρήνης, με τη διατήρηση όμως της εθνικής του κυριαρχίας και αυτοτέλειας, για την προστασία του λαού του.

Μεταξύ των δύο αυτών μορφών όμως, δεν υπάρχει ακόμα ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή, με αποτέλεσμα, αφενός οι οπαδοί τους να μπερδεύονται, αφετέρου οι υποστηρικτές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης να μπορούν να ανασύρουν ψυχολογικά σύνδρομα και αιματοβαμμένες ταμπέλες του παρελθόντος και να προκαλούν σύγχυση, επιφέροντας πλήγματα στη συγκρότηση ενός ισχυρού αντίπαλου ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος.

Πηγή προεδρική δημοκρατία