Η επιβολή της γκέι κουλτούρας στην καθημερινότητά μας, ειδικά την τελευταία δεκαετία, δείχνει να μην έχει όρια. Η λεγόμενη προοδευτική διανόηση και το ηθικά απελευθερωμένο star system, οδηγούν με μεγάλη φόρα την ανθρωπότητα σε έναν ηθικό γκρεμό, τον οποίο κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Η νομική αναγνώριση του συμφώνου συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών ήταν μόνο η αρχή. Σειρά έχουν, οι επόμενοι στόχοι, οι οποίοι καθώς φαίνεται είναι οι εξής: η τεκνοθεσία από τις νέου τύπου «οικογένειες» και η εισαγωγή της πανσεξουαλικής κατήχησης στην υποχρεωτική εκπαίδευση .
Οι άλλοτε ισχνές φωνές υπέρ της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, έχουν πλέον επιβληθεί καπελώνοντας κάθε αντίθετη άποψη. Αυτές οι επιτακτικές φωνές, μέσα από τα μονοφωνικά ΜΜΕ, μιλούν για αγάπη, ενώ ταυτοχρόνως καθυβρίζουν, στοχοποιούν και απειλούν, οποιονδήποτε δεν διστάζει να εκφράσει αντίθετη άποψη. Παράλληλα, με όπλο τους τον «αντιρατσιστικό» νόμο, ο οποίος εν τη πράξει καταργεί το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση, διώκουν κάθε ελεύθερη φωνή που αγνοεί τα κελεύσματά τους. Μιλούν, μάλιστα, για «ρητορική μίσους», εκείνοι που ασκούν οργανωμένο «μπούλινγκ» κατά της Εκκλησίας, νομίζοντας ότι με τη συντήρηση αστικών μύθων, όπως η περιβόητη αμύθητη περιουσία Της, μπορούν να σπάσουν τους δεσμούς Της με τον ελληνικό λαό.
Οι γκέι ακτιβιστές και οι επαγγελματίες δικαιωματάκηδες, μιλούν δακρύβεχτα για καταπάτηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Μα για πια καταπάτηση μιλάμε; Από πότε το δικαίωμα στην υιοθεσία, μπορεί να στερεί βασικά δικαιώματα των υιοθετούμενων παιδιών; Εκείνοι που δήθεν κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα έπρεπε πρώτα να σκεφτούν το βασικό δικαίωμα των παιδιών να ανατραφούν με πατρικό και μητρικό πρότυπο και πάντως όχι μέσα σε ένα μοντέλο «οικογένειας» που δεν έχει φυσικά ερείσματα. Αυτά, βέβαια, φαντάζουν ψιλά γράμματα σε μία κοινωνία που αποδέχεται με ενθουσιασμό την «απόφαση» ενός 9χρονου αγοριού που «επέλεξε» να είναι κορίτσι, ενώ ταυτόχρονα ωρύεται και ζητά εισαγγελικές παρεμβάσεις επειδή βλέπει ρασοφορεμένο ένα 12χρονο μαθητή της Αθωνιάδας Ακαδημίας, από την οποία έχουν περάσει παρομοίως ως ρασοφορεμένα παιδιά, δεκάδες μεγάλες προσωπικότητες της ελληνικής ιστορίας, όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Ρήγας Φεραίος κλπ.
Επιπροσθέτως, παρά τις περί του αντιθέτου φωνές, κανένας δεν μπορεί να μας πείσει ότι οι ομοφυλόφιλοι υφίστανται σήμερα βία ή διακρίσεις στην καθημερινή τους ζωή. Στην πολιτισμένη προς το παρόν και μέχρι την επερχόμενη ισλαμοποίησή της, Ελλάδα, κανένας δεν διώκει τους ομοφυλόφιλους, ούτε τους αποκλείει από την κοινωνική ζωή. Μάλιστα σε κάποιους κλάδους, κυρίως καλλιτεχνικούς, έχει τόση μεγάλη δύναμη το «lgbt» λόμπι, που δεν θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για καταπάτηση των δικαιωμάτων και αποκλεισμό των ετεροφυλόφιλων. Αντίθετα, οι ομοφυλόφιλοι και οι υποστηρικτές τους, ανενόχλητοι μπορούν να προσβάλλουν, να εξυβρίζουν και να συκοφαντούν όσους δεν συμφωνούν με τις προσωπικές τους επιλογές, μπορούν να τους χαρακτηρίζουν «ομοφοβικούς» και να απαλλάσσονται από την απαιτούμενη επιχειρηματολογία, την οποία στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν.
Εξαιτίας αυτού του σκληρού γκέι φασισμού, η μεγάλη πλειοψηφία των απλών ανθρώπων στην Ελλάδα, που διατηρεί αν μη τι άλλο τις επιφυλάξεις της μπροστά στην ιδέα της νέου τύπου «οικογένειας», προτιμά τη σιωπή, από τη σύγκρουση με το οργανωμένο και πλουσίως χρηματοδοτημένο σύστημα, το οποίο εργάζεται νυχθημερόν για τη νεοταξική κατήχηση των κατοίκων των πάλαι ποτέ χριστιανικών κρατών. Και επειδή η γκέι προπαγάνδα παρότι κατάφερε να επιβληθεί στο νομικό μας σύστημα, δεν κατάφερε να πείσει για τις θέσεις της, τους ανθρώπους που ανατράφηκαν με τις αξίες και τα χρηστά ήθη των ηρώων προγόνων μας, επιστρατεύτηκε η «κατάλληλη» διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, με θεματικές εβδομάδες διαστρέβλωσης της φυσικής πραγματικότητας. Άλλωστε, όπως ομολογούν κάποιοι από τους πολιτικούς υπερμάχους των γκέι, η κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη να δεχθεί την τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλους. Ίσως θα γίνει έτοιμη με την πλύση εγκεφάλου των ανθρώπων από την παιδική τους ηλικία…
Βέβαια, το φαινόμενο της φασιστικής επιβολής της πανσεξουαλικής ιδεολογίας δεν εντοπίζεται μόνο στη χώρα μας, αλλά είναι παγκόσμιο. Μόνο στα ισλαμικά κράτη δεν γίνεται παρόμοια προπαγάνδα. Ίσως επειδή εκεί οι ισλαμιστές δεν έχουν ανάγκη το «διαφωτισμό» που υφιστάμεθα εμείς οι «οπισθοδρομικοί». Οι χρηματοδότες του γκέι ακτιβισμού, όχι μόνο δεν διαμαρτύρονται για την εκεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, αλλά αντιθέτως δείχνουν συμπάθεια στη βίαιη θρησκευτική παραδοχή των μουσουλμάνων! Αυτό είναι ένα από τα πολλά παράλογα της δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας.
Μέσα σε αυτή την παγκόσμια εκστρατεία επιβολής της πανσεξουαλικότητας, παρατηρούνται δυστυχώς και στο χώρο της Εκκλησίας κάποιες «διαλλακτικές» φωνές «ανοικτόμυαλων» θεολόγων και κληρικών, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να γίνουν δημοφιλείς στους έχοντες κοσμικό φρόνημα, ώστε να μην είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων» που αγωνιούν για αυτή την κατάσταση, κλείνουν το μάτι στην ομοφυλοφιλία, υποστηρίζοντας αθεολόγητες θεωρίες, όπως π.χ. ότι ο Χριστός δεν καταδίκασε τους ομοφυλόφιλους κλπ. Μήπως ο Χριστός δεν επιβεβαίωσε την αυστηρή παιδαγωγία των Σοδόμων; Μήπως ο Χριστός δεν επέδειξε ακόμα και την αμαρτωλή σκέψη ως μοιχεία;
Αυτοί οι νεοθεολόγοι κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στους ομοφυλοφίλους. Διότι διαστρέφοντας το λόγο του Θεού στερούν από τους ανθρώπους αυτούς τη δυνατότητα να κατανοήσουν το θησαυρό της μακαριότητας που φυλάσσει η Ορθόδοξη Εκκλησία, και ο οποίος ανοίγει με μοναδικό «κλειδί» την άσκηση, τη στενή και τεθλιμμένη οδό, ως τρόπο ζωής που πολύ απέχει από τη σημερινή κατάπτωση της σαρκολατρείας και του πανηδονισμού. Όσοι πραγματικά αγαπούν τους ομοφυλοφίλους και κάθε άλλον άνθρωπο, οφείλουν να υπενθυμίζουν αδιάκοπα τα λόγια του Αποστόλου «πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει» (όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν με συμφέρουν όλα). Σε αυτό συνίσταται η πραγματική αγάπη, η οποία δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την αλήθεια.
Σαφώς, αν η Ορθόδοξη Εκκλησία αναζητούσε πελάτες, όπως οι αιρετικές ομολογίες, θα αλλοίωνε την αλήθεια και θα αμνήστευε εν ονόματι μίας υποκριτικής αγάπης και τη μοδάτη ομοφυλοφιλία, όπως κάνει ο Πάπας Φραγκίσκος ή θα ευλογούσε τους ομόφυλους γάμους, όπως πολλές προτεσταντικές παρασυναγωγές.
Όμως «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται». Ακόμα και αν όλοι εμείς, φοβούμενοι τις κυρώσεις από τον αντιρατσιστικό νόμο και τη μιντιακή κατακραυγή, σιωπήσουμε αποδεχόμενοι την ήττα μας από τη μειονοτική θολοκουλτούρα, η πραγματικότητα θα έρθει ως αδιάψευστος μάρτυρας να αποστομώσει τις υστερικές φωνές που θέλουν να επιβάλουν ως φυσικό το παρά φύσιν. Διότι δεν είναι ο νόμος ούτε οι παπάδες που δεν επιτρέπουν στις ομόφυλες «οικογένειες» να αποκτήσουν παιδί, αλλά η πανσόφως δημιουργηθείσα φυσική τάξη.
Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν επιβάλει την άποψή Της, αλλά έχει δικαίωμα να τη λέει και να πληροφορεί χωρίς φόβο το λαό Της. Και πρέπει να τη λέει όπως είναι, χωρίς διπλωματίες και νοθεύσεις. Ας φωνασκούν οι αντίπαλοι και ας τρομοκρατούν με μηνύσεις και με βία. Άλλωστε αυτός δεν είναι ο σταυρός των Χριστιανών που ομολογούν στον κόσμο το λόγο του Θεού; Γι’ αυτό δεν είναι «μισούμενοι υπό πάντων»; Πόσοι και πόσοι πρόγονοί μας διώχθηκαν, βασανίστηκαν, μαρτύρησαν για να υπερασπιστούν την αιώνια και αμετάβλητη αλήθεια; Και παρά τους διωγμούς η πίστη μας άντεξε χωρίς αλλοιώσεις και συμβιβασμούς δύο χιλιετίες χρόνια διωγμών, αιρέσεων κλπ. Και τώρα θα αντέξει και θα νικήσει. Και οι δήθεν μεγάλοι και ισχυροί του σήμερα θα είναι θλιβερό παρελθόν και παραδείγματα προς αποφυγή, όπως τόσοι και τόσοι διώκτες της Εκκλησίας στην πορεία των αιώνων.
Χαράλαμπος Άνδραλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου