Στη Ρουμανία η κυβέρνηση ψήφισε νόμο που αντιμετωπίζει ήπια φαινόμενα διαφθοράς. Οι Ρουμάνοι ξεσηκώθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα επί ημέρες και με μαζικές διαδηλώσεις· έτσι ανάγκασαν τον πρωθυπουργό να σκεφτεί την απόσυρσή του.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση –και μάλιστα της Αριστεράς– περνά συνεχώς μέτρα από τη Βουλή που έχουν οδηγήσει το λαό σε απόλυτη ένδεια, ενώ ετοιμάζεται να ψηφίσει και άλλα. Να τελειώσει με ό,τι έχει απομείνει όρθιο.
Γνωρίζοντας καλά από προπαγάνδα, αφήνει τα πράγματα να φτάσουν στο χείλος του γκρεμού, επιβαρύνοντας το κόστος. Να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να αποδεχθεί τα μέτρα που θα ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία ως αναγκαία, και φυσική συνέπεια… αποφυγής των κινδύνων που ελλοχεύουν.
Στην Ελλάδα μόνο κάτι μπαχαλάκηδες βγαίνουν στους δρόμους, καταστρέφοντας ό,τι ξεφεύγει από την κυβερνητική λαίλαπα. Ακόμη και ο «αναρχικός» στρατηγικός σύμβουλος του πρωθυπουργού είναι κατά των αντιδράσεων στους πλειστηριασμούς. Ή, καλύτερα, προσεγγίζει τις αντιδράσεις αναλόγως των πολιτικών φρονημάτων του ιδιοκτήτη της πλειστηριαζόμενης κατασκευής.
Στην πρώτη χώρα, τη Ρουμανία, η κοινωνία των πολιτών ξεσηκώθηκε κατά ενός νόμου που συγκάλυπτε φαινόμενα διαφθοράς. Όχι λήψης οικονομικών μέτρων, που συνήθως προκαλούν αντιδράσεις. Αυτό δείχνει υγεία.
Στην Ελλάδα, τέτοιες ευαισθησίες σε φαινόμενα διαφθοράς επιδεικνύονται μόνο κατά τις συζητήσεις στα καφενεία, όπου κατακεραυνώνονται μεταξύ τυρού και αχλαδίου οι πολιτικοί της αντίπαλης παράταξης. Οι «δικοί μας» καλύπτονται πίσω από τη νεοεφευρεθείσα ρήση «γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν;».
Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σηκωθεί από τον καναπέ του και να διεκδικήσει. Καλυπτόμαστε πίσω από το εύκολο εφεύρημα της απουσίας εναλλακτικής λύσης και το γενικό ρητό «τι να σου κάνει ο λαός όταν υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί». Αλλά στις δύσκολες στιγμές η ιστορία έχει αποδείξει πως οι λαοί παίρνουν τις τύχες στα χέρια τους.
Και όποιος λαός δεν το κάνει, η τύχη του θα είναι τραγική.
Σε περιόδους κρίσης σε όλες τις χώρες εμφανίζονται νέα κοινωνικά κινήματα, νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, μια νέα και δυναμική διανόηση. Στην Ελλάδα, αν εξαιρέσει κανείς την από τις πρώτες ημέρες της Μεταπολίτευσης διαμόρφωση αυτού του «ρευστού πράγματος» που ονομάστηκε ΣΥΡΙΖΑ (ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει από την επομένη της Μεταπολίτευσης), τίποτε άξιο λόγου δεν προέκυψε από τη δραματική κρίση. Ποια είναι η σημερινή διανόηση της χώρας;
Η Ρουμανία φαίνεται να έχει μια δυναμική κοινωνία πολιτών. Στην Ελλάδα αυτό το είδος δεν διαμορφώθηκε ποτέ. Και όταν έγιναν κάποιες προσπάθειες να διαμορφωθεί, ήταν ιμιτασιόν. Καταστράφηκαν από αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί «αθηναϊκή πρόσληψη», που έχει κάτι ψευδές, ατομικό, συγκεντρωτικό, συμφεροντολογικό.
Η Αθήνα, ως πρωτεύουσα, το διαμόρφωσε και το διέχυσε σε όλη τη χώρα. Σήμερα κυριαρχεί ανά την επικράτεια. Το βλέπουμε στα campus με τους πρόσφυγες. Τα χρήματα της ΕΕ δόθηκαν με κριτήρια «ημετέρων» είτε πρόκειται για άτομα είτε για οργανώσεις, και το αποτέλεσμα είναι αυτή η τραγική εικόνα που παρακολουθούμε, που δεν τιμά ούτε τη χώρα ούτε το λαό της.
Εδώ αποκαλύφθηκαν οι σκοπιμότητες αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών» –τους διαχωρίζω από τους ιδεολόγους αναρχικούς, στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι–, «αντιεξουσιαστών», κάθε λογής αριστερών και λοιπών αναλόγων δυνάμεων. Για όλους αυτούς εκείνο που προέχει είναι η άσκηση της δικής τους ιδιότυπης εξουσίας και η χρησιμοποίηση της δήθεν ιδεολογίας τους για το ατομικό βόλεμα. Υπάρχουν εξαιρέσεις, βεβαίως, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Στην Ελλάδα ο δυναμισμός της κοινωνίας στην καλύτερη περίπτωση έχει ανασταλεί.
Τα πλέον δυνάμει δυναμικά στρώματα δεν είναι διατεθειμένα να σπάσουν τις κομματικές δαγκάνες και να αλλάξουν τη μοιραία στενά κομματική παράδοση από την έναρξη της Επανάστασης ως σήμερα. Εγκαταλείπουν τη χώρα και αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Αυτό που μένει, χωρίς το απόλυτον του λόγου, σε μια γηράσκουσα κοινωνία είναι η παθητική πλευρά της. Από τους μπαχαλάκηδες ως τους καφενόβιους. Είναι η κοινωνική σύνθεση που θέλει να διαμορφώσει η πολιτική εξουσία για να αναπαράγει τα προνόμιά της. Οι υπόλοιποι δεν την ενδιαφέρουν γιατί την ξεπερνούν. Της σωτηρίας της πατρίδος προέχει η κομματική και πολιτική επιβίωση των μετριοτήτων που κατέλαβαν τα κόμματα και τα χρησιμοποιούν ως προσοδοφόρο επάγγελμα.
Δοκιμάστε να δραστηριοποιηθείτε πολιτικά σε κάποιον από τους φορείς που διεκδικούν εξουσία και θα διαπιστώσετε πως δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο. Εκτός και αν συνταχθείτε ως δουλικός υπάκουος χειροκροτητής σε κάποια από τις «τάσεις».
Δεν έφτασε ούτε το σημερινό δράμα, οικονομικό και κοινωνικό για να μεταβάλει η χώρα νοοτροπία σε όλα τα κοινωνικά κλιμάκια, και να ξεκινήσει από μια νέα αρχή.
Είναι μεγάλη η ευθύνη μας, ως λαού, που δεν διεμβολίσαμε τη διαχρονική προσπάθεια της εξουσίας να αναπαράγει τα σαθρά θεμέλιά της. Ακόμη και η σύγκριση Ελλάδας-Ρουμανίας είναι δυστυχώς καταθλιπτική για τη χώρα μας.
http://www.pontos-news.gr/
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση –και μάλιστα της Αριστεράς– περνά συνεχώς μέτρα από τη Βουλή που έχουν οδηγήσει το λαό σε απόλυτη ένδεια, ενώ ετοιμάζεται να ψηφίσει και άλλα. Να τελειώσει με ό,τι έχει απομείνει όρθιο.
Γνωρίζοντας καλά από προπαγάνδα, αφήνει τα πράγματα να φτάσουν στο χείλος του γκρεμού, επιβαρύνοντας το κόστος. Να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να αποδεχθεί τα μέτρα που θα ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία ως αναγκαία, και φυσική συνέπεια… αποφυγής των κινδύνων που ελλοχεύουν.
Στην Ελλάδα μόνο κάτι μπαχαλάκηδες βγαίνουν στους δρόμους, καταστρέφοντας ό,τι ξεφεύγει από την κυβερνητική λαίλαπα. Ακόμη και ο «αναρχικός» στρατηγικός σύμβουλος του πρωθυπουργού είναι κατά των αντιδράσεων στους πλειστηριασμούς. Ή, καλύτερα, προσεγγίζει τις αντιδράσεις αναλόγως των πολιτικών φρονημάτων του ιδιοκτήτη της πλειστηριαζόμενης κατασκευής.
Στην πρώτη χώρα, τη Ρουμανία, η κοινωνία των πολιτών ξεσηκώθηκε κατά ενός νόμου που συγκάλυπτε φαινόμενα διαφθοράς. Όχι λήψης οικονομικών μέτρων, που συνήθως προκαλούν αντιδράσεις. Αυτό δείχνει υγεία.
Στην Ελλάδα, τέτοιες ευαισθησίες σε φαινόμενα διαφθοράς επιδεικνύονται μόνο κατά τις συζητήσεις στα καφενεία, όπου κατακεραυνώνονται μεταξύ τυρού και αχλαδίου οι πολιτικοί της αντίπαλης παράταξης. Οι «δικοί μας» καλύπτονται πίσω από τη νεοεφευρεθείσα ρήση «γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν;».
Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σηκωθεί από τον καναπέ του και να διεκδικήσει. Καλυπτόμαστε πίσω από το εύκολο εφεύρημα της απουσίας εναλλακτικής λύσης και το γενικό ρητό «τι να σου κάνει ο λαός όταν υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί». Αλλά στις δύσκολες στιγμές η ιστορία έχει αποδείξει πως οι λαοί παίρνουν τις τύχες στα χέρια τους.
Και όποιος λαός δεν το κάνει, η τύχη του θα είναι τραγική.
Σε περιόδους κρίσης σε όλες τις χώρες εμφανίζονται νέα κοινωνικά κινήματα, νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, μια νέα και δυναμική διανόηση. Στην Ελλάδα, αν εξαιρέσει κανείς την από τις πρώτες ημέρες της Μεταπολίτευσης διαμόρφωση αυτού του «ρευστού πράγματος» που ονομάστηκε ΣΥΡΙΖΑ (ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει από την επομένη της Μεταπολίτευσης), τίποτε άξιο λόγου δεν προέκυψε από τη δραματική κρίση. Ποια είναι η σημερινή διανόηση της χώρας;
Η Ρουμανία φαίνεται να έχει μια δυναμική κοινωνία πολιτών. Στην Ελλάδα αυτό το είδος δεν διαμορφώθηκε ποτέ. Και όταν έγιναν κάποιες προσπάθειες να διαμορφωθεί, ήταν ιμιτασιόν. Καταστράφηκαν από αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί «αθηναϊκή πρόσληψη», που έχει κάτι ψευδές, ατομικό, συγκεντρωτικό, συμφεροντολογικό.
Η Αθήνα, ως πρωτεύουσα, το διαμόρφωσε και το διέχυσε σε όλη τη χώρα. Σήμερα κυριαρχεί ανά την επικράτεια. Το βλέπουμε στα campus με τους πρόσφυγες. Τα χρήματα της ΕΕ δόθηκαν με κριτήρια «ημετέρων» είτε πρόκειται για άτομα είτε για οργανώσεις, και το αποτέλεσμα είναι αυτή η τραγική εικόνα που παρακολουθούμε, που δεν τιμά ούτε τη χώρα ούτε το λαό της.
Εδώ αποκαλύφθηκαν οι σκοπιμότητες αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών» –τους διαχωρίζω από τους ιδεολόγους αναρχικούς, στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι–, «αντιεξουσιαστών», κάθε λογής αριστερών και λοιπών αναλόγων δυνάμεων. Για όλους αυτούς εκείνο που προέχει είναι η άσκηση της δικής τους ιδιότυπης εξουσίας και η χρησιμοποίηση της δήθεν ιδεολογίας τους για το ατομικό βόλεμα. Υπάρχουν εξαιρέσεις, βεβαίως, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Στην Ελλάδα ο δυναμισμός της κοινωνίας στην καλύτερη περίπτωση έχει ανασταλεί.
Τα πλέον δυνάμει δυναμικά στρώματα δεν είναι διατεθειμένα να σπάσουν τις κομματικές δαγκάνες και να αλλάξουν τη μοιραία στενά κομματική παράδοση από την έναρξη της Επανάστασης ως σήμερα. Εγκαταλείπουν τη χώρα και αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Αυτό που μένει, χωρίς το απόλυτον του λόγου, σε μια γηράσκουσα κοινωνία είναι η παθητική πλευρά της. Από τους μπαχαλάκηδες ως τους καφενόβιους. Είναι η κοινωνική σύνθεση που θέλει να διαμορφώσει η πολιτική εξουσία για να αναπαράγει τα προνόμιά της. Οι υπόλοιποι δεν την ενδιαφέρουν γιατί την ξεπερνούν. Της σωτηρίας της πατρίδος προέχει η κομματική και πολιτική επιβίωση των μετριοτήτων που κατέλαβαν τα κόμματα και τα χρησιμοποιούν ως προσοδοφόρο επάγγελμα.
Δοκιμάστε να δραστηριοποιηθείτε πολιτικά σε κάποιον από τους φορείς που διεκδικούν εξουσία και θα διαπιστώσετε πως δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο. Εκτός και αν συνταχθείτε ως δουλικός υπάκουος χειροκροτητής σε κάποια από τις «τάσεις».
Δεν έφτασε ούτε το σημερινό δράμα, οικονομικό και κοινωνικό για να μεταβάλει η χώρα νοοτροπία σε όλα τα κοινωνικά κλιμάκια, και να ξεκινήσει από μια νέα αρχή.
Είναι μεγάλη η ευθύνη μας, ως λαού, που δεν διεμβολίσαμε τη διαχρονική προσπάθεια της εξουσίας να αναπαράγει τα σαθρά θεμέλιά της. Ακόμη και η σύγκριση Ελλάδας-Ρουμανίας είναι δυστυχώς καταθλιπτική για τη χώρα μας.
http://www.pontos-news.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου