Άρθρο του Εμίν
Τσολασάν
Αγαπητοί αναγνώστες μου
Η Μέση Ανατολή εδώ και πολλά χρόνια είναι ένας βρώμικος βάλτος.
Όποιος χώνεται εκεί, δεν ξαναβγαίνει.
Η Μέση Ανατολή είναι επίσης και μια περιοχή αγριοτήτων.
Το μόνο που περνάει εκεί, είναι το χρήμα.
Κανείς δεν νοιάζεται για τα δάκρυα του άλλου, ο καθένας χτυπάει πισώπλατα τον άλλον.
Εμείς τα ζήσαμε όλα αυτά την Οθωμανική περίοδο. Το αίμα και η ικμάδα της Ανατολής χύθηκε και χάθηκε στη Μέση Ανατολή. Για να επιβιώσει η αραβική κοινότητα εκεί, χύσαμε και ξοδέψαμε το αίμα μας.
Κάθε χρόνο έφευγαν συντάγματα στρατού για τη Σαουδική Αραβία.
Σε καραβάνια φορτώναμε θησαυρούς και τα στέλναμε με πόσες δυσκολίες. Τα καραβάνια τα συνόδευαν στρατιώτες μας, για να μην τα λεηλατήσουν οι Άραβες.
Τα εδάφη στη σημερινή Σαουδική Αραβία, τη Συρία, το Ιράκ, την Ιορδανία, το Λίβανο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ, ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Την περίοδο της κατάρρευσης, τα χάσαμε όλα αυτά.
Και καλά έγινε που έγινε έτσι, γιατί αυτά τα εδάφη ποτέ δεν ήταν δική μας πατρίδα.
Ήταν εδάφη που τα καταλάβαμε με την βία του γιαταγανιού.
* * *
Η Συρία και το Ιράκ ήταν ο πιο επικίνδυνος βάλτος στη Μέση Ανατολή. Τελικά, μας αρέσει δεν μας αρέσει, υπήρχε ένα σταθερό κράτος στη Συρία.
Πρόεδρος ο Μπασάρ Άσαντ…
Με το κράτος αυτό έχουμε κοινά σύνορα μήκους 911 χλμ.
Είμασταν τόσο «κολλητοί», που δεν περνούσε καρφίτσα ανάμεσα στον Μπασάρ και τον Ταγίπ Ερντογάν.
Οι σχέσεις μας ήταν φιλικές και αδελφικές, οι δυο ηγέτες επαινούσαν ο ένας τον άλλον, οι οικογενειακές φωτογραφίες, οι εναγκαλισμοί και τα φιλιά έδιναν κι έπαιρναν.
Οι οικονομικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ των δυο πλευρών, ήταν στο υψηλότερο επίπεδο. Μάλιστα, είχε καταργηθεί και η βίζα μεταξύ των δυο χωρών.
* * *
Μέχρι που μια μέρα ήλθε εντολή από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στην κυβέρνηση του ΑΚΡ:
«Εμείς αποφασίσαμε να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του Άσαντ. Εσείς ως Τουρκία θα αναλάβετε ρόλο σ’ αυτό, και όταν διαμελιστεί η Συρία, θα σας δώσουμε κι εσάς ένα κομμάτι. Επίσης μπορείτε να εισβάλετε και στο Ιράκ και να καταλάβετε κι εκεί εδάφη!...»
Η κυβέρνησή μας, του Ταγίπ, χωρίς να σκεφθεί, αποδέχτηκε με χαρά την πρόταση.
Έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως.
Μετά απ’ αυτό, αποκτήσαμε εν γνώσει και θελήσει μας, έναν νέο εχθρό! Τη Συρία του Άσαντ…
Άρχισαν να βρίζουν και να απειλούν τον Άσαντ.
Στους εγκληματίες που πολεμούσαν εναντίον του Άσαντ, από τα σύνορά μας έδωσαν χρήμα, όπλα, πυρομαχικά και κάθε είδους εφόδια.
Το πήραν τόσο ζεστά, που έκαναν δηλώσεις του τύπου «Άλλωστε τα εδάφη της Συρίας ήταν δικά μας παλιά εδάφη… η Συρία ήταν δική μας… Μετά από δυο βδομάδες θα κάνουμε ναμάζι στη Δαμασκό».
* * *
Ο λογαριασμός του εμφυλίου στη Συρία ήταν βαρύς για την Τουρκία. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι κατέφυγαν στην Τουρκία. Τους κάναμε καταυλισμούς και ξοδέψαμε 25 δις δολάρια (αν είναι ψευδές το νούμερο, το κρίμα στο λαιμό της κυβέρνησης).
Μετά πήγαν στην πόρτα της Ε.Ε. και παρακάλεσαν να τους δώσουν μέρος αυτών των χρημάτων.
* * *
Αυτό το διάστημα ήλθαν κοντά στα σύνορά μας η Ρωσία, το Ι.Κ., ο Ε.Σ.Σ., το
PYD (PKK) κ.ά.
Γίναμε με όλους αυτούς γείτονες.
Για χρόνια χύθηκαν ποταμοί αίματος, δεκάδες χιλιάδες πολίτες σκοτώθηκαν.
Η Συρία μετατράπηκε σε ένα ερείπιο. Και από τούδε και στο εξής δεν μπορεί να ανασυσταθεί.
Εκείνοι που εξέθρεψαν τον Ε.Σ.Σ, είναι το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία.
Οι επαγγελματίες τρομοκράτες που επάνδρωσαν τον Ε.Σ.Σ., μισθοδοτούνται από αυτές τις δυο χώρες.
Όμως, ο Ε.Σ.Σ. είναι ο δικός μας φίλος. Σε τέτοιο βαθμό, που οι τρομοκράτες του Ε.Σ.Σ. που σκοτώνονται στις μάχες, ανακηρύσσονται «εθνομάρτυρες» από το τουρκικό ΓΕΕΘΑ! Αιδώς και αμαρτία.
Τώρα κοιτάξτε ποιοι είναι οι νέοι μας γείτονες στη Συρία, συμπεριλαμβανομένου του ΡΚΚ.
* * *
Την κατάσταση αυτή την δημιούργησε η κυβέρνηση του ΑΚΡ με τα χέρια της. όλοι να το ξέρουν αυτό.
Όμως υπάρχει και μια άλλη, χειρότερη πτυχή της υπόθεσης:
Έχουμε εισβάλει στη Συρία με τα στρατεύματά μας. έχουν εισβάλει στο έδαφος της Συρίας τα άρματά μας, στήσαμε εκεί επιτελεία, τα αεροσκάφη μας βομβαρδίζουν την ξένη χώρα, πολεμάμε κανονικά.
Σχεδόν κάθε μέρα θρηνούμε και ένα νεκρό. Οι νεκροί στρατιωτικοί μας έχουν φθάσει τους 19.
Έτσι, τώρα έχουμε και τους εθνομάρτυρες της Συρίας.
* * *
Τώρα ήλθε η ώρα να απευθύνουμε ορισμένες απλές ερωτήσεις:
-Εμείς, γιατί χωθήκαμε στον βούρκο της Μέσης Ανατολής στα καλά καθούμενα; Τι κερδίσαμε; Από τούδε και στο εξής, τι θα κερδίσουμε; Η κυβέρνηση γιατί δεν κάνει κάποια δήλωση για το θέμα αυτό; Γιατί το έχει σκυλομετανιώσει, γι’ αυτό δεν ανοίγει το στόμα της.
-Δεύτερον, όταν έρχονται τα φέρετρα με τους νεκρούς από τη Συρία, ο λαός λέει τίποτα; Ο λαός στηρίζει αυτήν την επιχείρηση;
Όχι, και αυτό είναι φυσικό… Δεν στηρίζουν ούτε τα φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ!
Γιατί ο πόλεμος στη Συρία, δεν είναι δικός μας πόλεμος, δεν είναι δικό μας εθνικό θέμα. Είναι μια συμπλοκή στην οποία μπήκαμε με το ζόρι.
* * *
Η κυβέρνηση, με απρονοησία, χώθηκε στο βάλτο της Μέσης Ανατολής. Πέρα από τους νεκρούς, όλη αυτή η κατάσταση μας στοίχισε 30 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ξοδέψαμε τόσα λεφτά και τι κερδίσαμε; Τι θα κερδίσουμε από δω και πέρα;
Ζητούμε έναν ήρωα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό ή κάποιον από την κυβέρνηση, να δώσει απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα και δεν βρίσκουμε…
Όλοι αυτοί που εκτοξεύουν απειλές εναντίον της Ε.Ε. και όλου του κόσμου, έχουν λουφάξει και δεν λένε τίποτα για όλα αυτά τα ερωτήματα. Κρίμα…
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Sözcü, τις 29 Νοεμβρίου 2016
Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου