Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.
Ένας κανονικός-ψεύτης άνθρωπος άλλα έχει κρυμμένα στο μυαλό του και άλλα λέει ("Ανήρ δ’ άλλα κέκευθεν ενί φρεσίν, άλλα δε βάζει" : Φωκυλίδης). Τι συμβαίνει, ωστόσο, όταν δεν υπάρχουν τα "άλλα κρυμμένα στο μυαλό", απλώς ο άνδρας λέει διαρκώς "άλλα" με τη μορφή παιδαριωδών ψεμάτων, σύμφωνα με το διαρκώς αναθεωρούμενο σενάριο της πρωθυπουργίας του;
Παύει να είναι κανονικός άνθρωπος, αναγνώστη μου, είναι αποκλειστικά ρόλος και υπάρχει μόνον για το σόου! Δεν είδα έναν κανονικό-ψεύτη χθες, απέναντι στον Νίκο - όπως είδαν μάλλον οι περισσότεροι - είδα κάτι ψεύτικο. Και δεν χάρηκα, ψυχοπλακώθηκα! Κρίμα στον άνθρωπο σκέφτηκα, που δεν θα μπορέσει πλέον να γίνει ξανά ένας κανονικός-ψεύτης. Διότι, στο βαθμό που περνάς σε αυτό το στάδιο στην παράστασή σου, δεν υπάρχει γυρισμός.
Δεν πρόκειται να σχολιάσω κάτι από τη συνέντευξη, καθώς τρόμαξα, παρατηρώντας τα όρια της γλώσσας σε αυτήν να βρίσκονται έξω από το μυαλό ενός ώριμου ανθρώπου. Να είναι ψεύτικα και όχι απλώς συμβατικά πλαίσια Ψεμάτων.
Είχε ασφαλώς δίκιο ο Ludwig Wittgenstein όταν παρατηρούσε πως οι σκέψεις πέφτουν καμιά φορά από το δέντρο πριν ωριμάσουν, μόνον που εγώ χθες είδα να πέφτει ολόκληρο το δέντρο πάνω στις σκέψεις ενός ανθρώπου πριν αυτός προλάβει να ωριμάσει. Το δένδρο μιας αφάνταστα ιδιόμορφης εξουσίας πλάκωσε έναν πρωθυπουργό, ο οποίος για να γλιτώσει ως άνθρωπος-πρωθυπουργός μεταβλήθηκε απολύτως σε ρόλο. Και οι ρόλοι δεν λένε ψέματα. Οι ρόλοι αναπτύσσονται στο πλαίσιο ενός μύθου. Και δυστυχώς στην περίπτωσή μας εξανεμίστηκε και ο μύθος!
Τι απέμεινε; Μια κουρελιασμένη, αδέσποτη αλήθεια που ζητεί απεγνωσμένα έναν ώριμο άνθρωπο για να εκφραστεί, έστω και σαν ένα ακόμη κανονικό-ψέμα για την επίλυση της ελληνικής κρίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου