Τον θυμό της εξέφρασε η μητέρα του Λευτέρη Πετρούνια στους δημοσιογράφους που βρέθηκαν στο Ελευθέριος Βενιζέλος , τονίζοντας ότι δεν δόθηκε σημασία στους υπόλοιπους ΄Ελληνες αθλητές που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά δεν κατάφεραν να κερδίσουν ένα μετάλλιο.
«Πρέπει να συνεχισθεί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και αφού είσαστε ικανοί και έντιμοι μπορείτε να ενισχύσετε μέσα από τα μέσα μαζικής δικτύωσης όλο τον αθλητισμό. Είμαι περήφανη για το παιδί μου αλλά είμαι περήφανη για όλους τους έλληνες που πήγανε ολυμπιάδα. Όλοι δώσανε το αίμα τους, τώρα κάποιοι πήρανε μετάλλιο κάποιο δεν πήρανε. Ο Λεύτερης σήμερα είναι Ολυμπιονίκης , αύριο μπορεί να μην είναι. Αύριο εσείς θα κάνετε δεξιά και θα φύγετε και θα πάτε εκεί σε αυτόν που έχει κρεμασμένο το μετάλλιο. Δεν είναι έτσι. Έφυγε και ο Μάρρας από την πίσω πόρτα, δεν τον είδατε», τόνισε.
«Πρέπει να συνεχισθεί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και αφού είσαστε ικανοί και έντιμοι μπορείτε να ενισχύσετε μέσα από τα μέσα μαζικής δικτύωσης όλο τον αθλητισμό. Είμαι περήφανη για το παιδί μου αλλά είμαι περήφανη για όλους τους έλληνες που πήγανε ολυμπιάδα. Όλοι δώσανε το αίμα τους, τώρα κάποιοι πήρανε μετάλλιο κάποιο δεν πήρανε. Ο Λεύτερης σήμερα είναι Ολυμπιονίκης , αύριο μπορεί να μην είναι. Αύριο εσείς θα κάνετε δεξιά και θα φύγετε και θα πάτε εκεί σε αυτόν που έχει κρεμασμένο το μετάλλιο. Δεν είναι έτσι. Έφυγε και ο Μάρρας από την πίσω πόρτα, δεν τον είδατε», τόνισε.
Και συμπλήρωσε, εκφράζοντας το παράπονο της και για την συμμετοχή της Μιλούση, η οποία είναι και η σύντροφος του Λευτέρη Πετρούνια,και η οποία δεν προβλήθηκε ποτέ στην τηλεόραση,όπως είπε:«Δεν είμαι συγκινημένη ακριβώς, έχω και έναν θυμό μέσα μου για όλα τα παιδιά που δεν ανταμειφτήκανε, όχι από εκεί, από την Ελλάδα. Και για να είμαι και πιο σαφής το πρόγραμμα της Μιλούση δεν το έδειξε κανείς, απαράδεκτο. Επειδή έπεσε; Απαράδεκτο. Για μένα απαράδεκτο. Έπρεπε να παρουσιάσετε όλους τους Έλληνες αθλητές».
Για την συγκίνηση που υπήρξε και τις δηλώσεις ότι ο μπαμπάς του που έχει φύγει από τη ζωή τον βοήθησε, σχολίασε: «Ήταν η γιορτή του μπαμπά του, εντάξει και νιώσαμε εκείνη την ώρα φορτισμένοι και είπαμε αυτό που είπαμε και το εννοούμε.
Εγώ ξέρετε τι θέλω από το παιδί μου, να κρατάει χαμηλούς τόνους. Και αυτή την ιστορία που έγραψε να την χρησιμοποιήσει καλά για τον εαυτό του και για τους υπόλοιπους συνανθρώπους του. Πολλοί γράφουν ιστορία, το θέμα είναι μέχρι το τέλος τι γίνεται. Ιστορία δεν γράφεις για τέσσερα χρόνια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου